دید نقاط تعلیق را برای آنودایز آلومینیوم به حداقل برسانید

 آندایز کردن قطعات آلومینیومییک درمان سطح رایج است که مقاومت در برابر خوردگی، دوام و زیبایی آنها را افزایش می دهد.در عمل تولید ماشینکاری ورق و CNC ما، تعداد زیادی از قطعات آلومینیومی باید آنودایز شوند، هر دوقطعات ورق آلومینیومیوقطعات آلومینیوم CNC ماشینکاری شده.و گاهی اوقات مشتری نیاز به قطعات تمام شده کامل و بدون هیچ نقصی دارد.آنها نمی توانند نقاط تماس آشکارا قابل مشاهده را در جایی که پوشش آندایز کننده ندارند بپذیرند.

با این حال، در طولآندایزینگ آلومینیومفرآیند، نقاط تماس یا مناطقی که قطعه در تماس مستقیم با براکت یا قفسه آویزان است، به دلیل عدم دسترسی به محلول آندایز کننده، نمی توانند به طور موثر آنودایز شوند.این محدودیت از ماهیت فرآیند آنودایز و نیاز به تماس بدون مانع بین قطعه و محلول آندایز کننده برای دستیابی به یک سطح یکنواخت و ثابت آنودایز شده ناشی می شود.

رافرآیند آندایزینگشامل فرو بردن قطعات آلومینیومی در محلول الکترولیت و عبور جریان الکتریکی از محلول و ایجاد یک لایه اکسید روی سطح آلومینیوم است.این لایه اکسید مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهدآلومینیوم آنودایز شدهمانند افزایش مقاومت در برابر خوردگی، دوام بهبود یافته و توانایی پذیرش رنگ.

  با این حال، هنگامی که قطعات با استفاده از یک براکت یا قفسه آویزان آنودایز می شوند، نقاط تماسی که قطعه در تماس مستقیم با براکت قرار می گیرد از محلول آندایز کننده محافظت می شود..بنابراین، این نقاط تماس مانند سایر قسمت ها تحت فرآیند آندایزینگ قرار نمی گیرند و در نتیجه پس از آنودایز کردن، لکه های آویزان یا لکه هایی ایجاد می شود.

  برای حل این مشکل و به حداقل رساندن دید نقاط تعلیق، باید به طراحی و نحوه قرارگیری براکت‌های تعلیق و همچنین تکنیک‌های تکمیل پس از آنودایز توجه کرد.انتخاب براکت های تعلیق با حداقل مساحت سطح و مکان استراتژیک می تواند به کاهش تاثیر نقاط تماس بر ظاهر نهایی قطعه آنودایز شده کمک کند.علاوه بر این، فرآیندهای پس از آنودیزاسیون مانند سنباده زدن سبک، پرداخت، یا اصلاحات آنودایز موضعی را می توان برای کاهش دید نقاط آویزان و دستیابی به سطح یکنواخت تر آنودایز شده استفاده کرد.

دلیل عدم آنودایز شدن نقاط تماس در طی فرآیند آندایزاسیون آلومینیوم به دلیل انسداد فیزیکی ناشی از براکت یا قفسه آویزان است.با اجرای استراتژی های طراحی و تکمیل متفکرانه، تولیدکنندگان می توانند تأثیر نقاط تماس را بر کیفیت و ظاهر کلی قطعات آلومینیومی آنودایز شده به حداقل برسانند.

هدف این مقاله بررسی انتخاب براکت‌های تعلیق آنودایز شده، استراتژی‌هایی برای به حداقل رساندن نقاط آویزان و تکنیک‌هایی برای اطمینان از سطح آنودایز شده عالی است.

   براکت تعلیق مناسب را انتخاب کنید:

هنگام انتخاب یک براکت تعلیق آنودایز شده، مهم است که عوامل زیر را در نظر بگیرید:

1. سازگاری مواد: مطمئن شوید که براکت تعلیق از موادی مانند تیتانیوم یا آلومینیوم سازگار با فرآیند آندایزینگ ساخته شده است.این امر از هرگونه واکنش نامطلوبی که ممکن است بر کیفیت سطح آنودایز شده تأثیر بگذارد جلوگیری می کند.

  2. طراحی و هندسه:طراحی براکت تعلیق به گونه ای انتخاب شده است که نقاط تماس با قطعه را به حداقل برساند تا خطر باقی ماندن علائم قابل مشاهده کاهش یابد.استفاده از براکت هایی با لبه های صاف و گرد و حداقل سطح برای تماس با قطعه را در نظر بگیرید.

  3. مقاومت در برابر حرارت:آنودایز کردن شامل دماهای بالا است، بنابراین براکت تعلیق باید بتواند گرما را بدون تاب برداشتن یا تغییر شکل تحمل کند.

  نقاط آویزان را به حداقل برسانید:

برای به حداقل رساندن بروز لکه های آویزان در قطعات آلومینیومی آنودایز شده، می توان از تکنیک های زیر استفاده کرد:

1. قرار دادن استراتژیک: براکت های تعلیق را به دقت روی قطعه قرار دهید تا مطمئن شوید که هر گونه علامت تولید شده در مناطق نامشخص است یا می تواند به راحتی در طی مراحل مونتاژ یا تکمیل بعدی پنهان شود.و همچنین هنگام برداشتن قطعات از روی براکت ها برای محافظت از سطح قطعات باید مراقب باشید.

2. پوشش: از تکنیک های ماسک برای پوشاندن یا محافظت از سطوح بحرانی یا مناطقی که ممکن است نقاط آویزان رخ دهد، استفاده کنید.این ممکن است شامل استفاده از نوارها، شاخه‌ها یا پوشش‌های مخصوص برای محافظت از نواحی خاص در برابر تماس با براکت تعلیق باشد.

3. آماده سازی سطح: قبل از آندایز کردن، یک عملیات سطحی یا عملیات سطحی را برای کمک به پنهان کردن یا ترکیب کردن نقاط آویزان باقیمانده در نمای کلی قطعه در نظر بگیرید.

  از یک روکش آنودایز عالی اطمینان حاصل کنید:

پس از آنودایز کردن، قطعه باید از نظر نقاط تعلیق باقیمانده بررسی شود و در صورت لزوم اقدامات اصلاحی انجام شود.این ممکن است شامل تکنیک های پس از پردازش مانند سنباده زدن سبک، پرداخت یا اصلاحات آندایزینگ موضعی برای حذف یا به حداقل رساندن دید هر گونه نقص باشد.

به طور خلاصه، دستیابی به یک روکش بدون درز آنودایز شده بر روی قطعات آلومینیومی با براکت‌های ثابت، مستلزم بررسی دقیق انتخاب براکت، قرارگیری استراتژیک، و فرآیندهای بازرسی و تکمیل مجدد پس از آنودیزاسیون است.با اجرای این شیوه‌ها، تولیدکنندگان می‌توانند وجود نقاط آویز را به حداقل برسانند و اطمینان حاصل کنند که قطعات آنودایز بالاترین استانداردهای کیفیت و زیبایی را دارند.